Relacja coachingowa
Relacja coachingowa i jej omówienie – Źródło „Coaching Review” 1/2012 (4)
Proces w coachingu
Coaching nie polega na jednorazowym spotkaniu coacha z klientem, lecz zazwyczaj składa się z wielu systematycznych spotkań. Coaching to proces, w którym nawiązanie trwałej, opartej na zaufaniu relacji z klientem jest głównym czynnikiem powodzenia interwencji. Prawidłowo przebiegający proces coachingowy stanowi impuls, dzięki któremu klient modyfikuje swoje działania oraz efektywniej podejmuje decyzje, a także jest bardziej świadomy swoich wewnętrznych (intelektualnych, emocjonalnych i poznawczych) zasobów. Klient staje się dzięki temu skuteczniejszy w działaniu, a w konsekwencji osiąga zamierzone cele, zgodnie ze swoimi przekonaniami i wartościami.
Relacja coachingowa
Ponieważ coaching opiera się na partnerskiej relacji oraz zaufaniu, coach przed rozpoczęciem procesu powinien zapoznać klienta z metodami, jakimi będzie się posługiwać, a także omówić swoją rolę i rolę klienta w procesie. Uzasadnione jest również zapoznanie klienta z kwalifikacjami coacha, popartymi posiadaniem dyplomów i uprawnień zawodowych. Niezbędne jest również omówienie kwestii organizacyjnych, do których należą m.in.: liczba spotkań, czas, miejsce oraz wysokość honorarium. Klient, po zapoznaniu się z powyższymi informacjami, zgodnie ze swoją wolą, podejmuje decyzję o przystąpieniu do procesu.
Efekty coachingu, których doświadcza klient, mogą mieć charakter wymierny i niewymierny. Do niewymiernych efektów można zazwyczaj zaliczyć:
- postrzeganie swojej sytuacji życiowej lub zawodowej z różnych perspektyw
- wzrost kreatywności
szybsze i trafniejsze podejmowanie decyzji na podstawie świadomie wypracowanej hierarchii wartości - wzrost pewności siebie i większą świadomość własnych umiejętności
Podsumowując: rolą coacha nie jest instruowanie klienta; coach pomaga odkrywać klientowi jego rzeczywiste potrzeby, wartości, cele i pragnienia. Dotyczy to za- równo życia zawodowego, jak i prywatnego. Dzięki pomocy, jaką oferuje coach, oraz skutecznym narzędziom, które wykorzystuje podczas całego procesu coachingowego,
postrzeganie swojej sytuacji życiowej lub zawodowej z różnych perspektyw, wzrost kreatywności,
szybsze i trafniejsze podejmowanie decyzji, na podstawie świadomie wypracowanej hierarchii wartości,
wzrost pewności siebie i większą świadomość własnych umiejętności.
zwiększona zostaje szansa klienta na osiągnięcie konkretnych rezultatów. Istotą jest osiągnięcie przez klienta poczucia spełnienia oraz satysfakcji, w efekcie czego jego życie codzienne staje się źródłem szczęścia.
W procesie coachingu może pojawić się wiele trudności wynikających z natury tej relacji, np. w sytuacji gdy klient jest niezadowolony z prowadzenia sesji przez swojego coacha lub też gdy coach nie spełnia oczekiwań klienta, a klient nie osiąga zamierzonych rezultatów. Niezadowolenie klienta może prowadzić do różnorodnych konsekwencji, takich jak:
1) zerwanie umowy coachingowej
2) naruszenie reputacji coacha
3) w skrajnych przypadkach nawet wszczęcie postępowania sądowego.
Miejsce coachingu
Centralnym punktem relacji coachingowej jest klient i jego dobrostan, w związku z czym to w jego gestii leży wybór miejsca spotkań, w którym będzie czuł się swobodnie. Może to być park, biuro, a nawet restauracja. Otoczenie powinno jednak sprzyjać prywatnej, poufnej rozmowie, podczas której klient będzie mógł swobodnie wyra- żać swoje emocje, zebrać myśli oraz skupić się na tym, co jest dla niego najważniejsze w danej chwili. Dlatego też coach powinien zasugerować miejsca odpowiednie do realizacji założeń konkretnej sesji, gdyż niektóre zadania mogą być niewykonalne w miejscu wskazanym przez klienta. Współpraca klienta z coachem w tym aspekcie procesu daje znacznie lepsze efekty oraz niejednokrotnie pozwala na wypracowanie nowych rozwiązań dla zaistniałych problemów.
Źródło: COACHING REVIEW 1/2012 (4) s. 126–138 ISSN: 2081-7029
Karolina Cwalina
Piotr Biernatowski
Bibliografia
ŁętowskaE.(red.)(2006)SystemPrawaPrywatne- go. Tom 5. Prawo zobowiązań – część ogólna. Warsza- wa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Katner W.J. (red.) (2010) System Prawa Prywatne- go. Tom 9. Prawo zobowiązań – umowy nienazwane. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Pietrzykowski K. (red.) (2008) Kodeks cywilny. Tom 1. Komentarz do art. 1–44911. Warszawa: Wy- dawnictwo C.H. Beck.
Pietrzykowski K. (red.) (2009) Kodeks cywilny. Tom 2. Komentarz do art. 450–108811. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Jeden komentarz