Executive coaching (EC) tym różni się od innych form coachingu, że zakłada relację trójstronną: coacha, menadżera oraz kontekstu organizacyjnego reprezentowanego przez wszystkich interesariuszy, gdyż to organizacja jest płatnikiem usługi. Dodatkowo EC koncentruje się na potrzebach zarówno menedżera, jak i sponsorującej go organizacji.
Executive coaching – definicja
Executive coaching jest praktycznym procesem rozwoju menadżera, dzięki któremu prowadzi do osiągnięcia wymiernie określonych osobistych celów, które wspierają rozwój organizacji. Ma on formę indywidualnych spotkań, dodatkowo bazujących na faktach czerpanych z wielu perspektyw i opartych na zaufaniu i szacunku. Organizacja, menadżer i coach pracują jako partnerzy, aby osiągnąć maksimum efektu na podstawie formalnie ustalonej umowy coachingowej.
Bowiem podejścia tek są oparte na kierunkach psychologicznych: behawioralne, psychoanalityczne, kognitywne, systemowe i inne.
Ze względu na przestrzeń, w której wykonywany jest coaching, można wyróżnić:
po pierwsze coaching stacjonarny, który wykonywany jest w obecności coacha i menedżera twarzą w twarz
e-coaching, wykonywany zazwyczaj za pomocą specjalnej platformy IT (np. zqeez.pl) (Wieczorek 2009),
po trzecie coaching telefoniczny, gdzie coaching ma charakter telekonferencji, wideocoaching mający charakter wideokonferencji, wykonywany najczęściej za pomocą takich aplikacji jak skype,
po czwarte virtual team coaching – coaching zespołu wirtualnego, wykonywany za pomocą aplikacji IT dostępnej w ramach organizacji (Wujec 2011).
Interpretacja pojęć definicji:
Najpierw praktyczny – rozwój menadżera odbywa się tu głównie poprzez refleksję nad jego praktyką gospodarczą i doświadczeniem zdobywanym w codziennej pracy, rzadziej – na abstrakcyjnych modelach.
Następnie proces rozwoju – proces rozwoju ma planowy i systematyczny charakter. Dotyczy on zazwyczaj rozwoju umiejętności metakognitywnych, tudzież refleksji nad własną praktyką i efektami własnych działań.
Dodatkowo ważne są osobiste cele – cele i zadania coachingowe są indywidualnie dostosowane do unikalnych potrzeb jednostki i organizacji.
Bowiem Executive menedżer – to osoba, która ma potencjał i autorytet do tworzenia zna- czącego wkładu w misję i strategię organizacji.
Wreszcie Indywidualne spotkania – podstawą procesu coachingu są spotkania w cztery oczy, które odbywają się pomiędzy menadżerem a coachem.
Fakty z wielu perspektyw – identyfikacja kluczowych kompetencji menedżera niezbędnych dla organizacji, odbywa się poprzez różnorodne metody i narzędzia, a także przez zaangażowanie wszystkich interesariuszy.
Zaufanie i szacunek – menadżer i coach wraz z interesariuszami traktują się w partnerski sposób, koncentrują się na pozytywach i wierzą zarówno w proces coaching, jak i rozwój organizacji.
Atkinson M., Chois R.T. (2009) Wewnętrzna dy- namika coachingu. Warszawa: New Dawn. Campbel J. (1994) Potęga mitu. Kraków: Wydaw- nictwo Signum.
Campbel J. (1997) Bohater o tysiącu twarzy. Kra- ków: Zysk i S-ka Wydawnictwo. Caplan J. (2003) Coaching for the future: How smart companies use coaching and mentoring. London: CIPD. Choi B.C., Pak A.W. (2006) Multidisciplinarity, interdisciplinarity and transdisciplinarity in health research, services, education and policy: 1. Defini-tions, objectives, and evidence of effectiveness. Cli- nical and Investigative Medicine, nr 29, s. 351–364.
Choughury I. (2009) Coaching Indian sub-conti- nent heritage coaches. W: Passmore J. (red.), Diver- sity in Coaching. London: Kogan Page. Clutterbuck D. (2002) Każdy potrzebuje mentora. Jak kierować talentami. Warszawa: Wydawnictwo Petit.
Clutterbuck D. (2003) Creating a coaching climate. London: Clutterbuck Associates. Clutterbuck D. (2009) Coaching zespołowy. Po- znań: Dom Wydawniczy Rebis.
Cornish T. (2009) Coaching black British coache- es. W: Passmore J. (red.), Diversity in Coaching. Lon- don: Kogan Page.
Czarkowska L.D. (2008) Coaching – nowa jakość doskonalenia kompetencji menedżerskich. W: Wit- kowski S.A., Listwan T. (red.), Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin. Czarkowska L.D. (2010) Coaching par w świetle psychologii miłości. W: Ramirez-Cyzio K. (red.), Life coaching. Relacje w równowadze. Warszawa: New Dawn.
Czarkowska L.D. (2011) Filary coachingu i sześć dróg rozwoju organizacji. W: Czarkowska L.D. (red.), Coaching Katalizator Rozwoju Organizacji. Warszawa: New Dawn.
Czarkowska L., Wujec B. (2012) Etyka w coa- chingu. Aksjonormatywne założenia wspierające proces zmiany intrapersonalnej (wewnętrznej) i behawioralnej (zewnętrznej) w procesie coachingu na tle zmian świadomości społecznej. Niepubliko- wany artykuł z V Światowego Kongresu ISBEE. Warszawa.
Jeden komentarz